پروفسور «آگوست هنری فورل»۱ زیست‌شناس، حشره‌شناس، روان‌پزشک، متخصّص کالبدشناسی اعصاب در اوّل سپتامبر ۱۸۴۸ در روستای لاگرازیوس۲ نزدیک مورگس۳ سوئیس زاده و در ۲۷ جولای ۱۹۳۱ در ایورن۴ درگذشت. پدرش ویکتور فورل، سوئیسی و مادرش پائولین مورین، فرانسوی بود. وی در هفتادودوسالگی به‌واسطۀ دخترش مارتا۵ و دامادش آرتور برونز۶ که از طریق دکتر جان اسلمنت۷ بهائی شده بودند، با این دیانت جدید آشنا شد. درنتیجۀ این آشنایی مشتاق نامه‌نگاری با عبدالبهاء و طرح برخی پرسش‌های فلسفی خود گردید.
نامۀ پروفسور فورل در اصل به تاریخ ۲۸ دسامبر ۱۹۲۰ نوشته شده است که با تاریخ مندرج در آغاز پاسخ عبدالبهاء تفاوت دارد. علّت تفاوت هم این بوده که پروفسور فورل نامۀ خود را که به زبان فرانسوی بوده، در ژانویۀ ۱۹۲۱ از آلمان فرستاده است؛ ولی احتمالاً به علّت تأخیر پست یا زمان لازم برای ترجمۀ نامۀ فورل از فرانسوی به فارسی و یا کثرت اشتغالات عبدالبهاء و یا همۀ این موارد، نامه با تأخیر به دست عبدالبهاء رسیده است. پروفسور فورل نامۀ دیگری خطاب به عبدالبهاء می‌نویسد و آن را به مصر برای «آقا محمّدتقی اصفهانی» می‌فرستد تا به دست عبدالبهاء برساند. این نکته را از نامۀ کوتاهی که عبدالبهاء خطاب به «آقا محمّدتقی اصفهانی» به تاریخ ۱۷ اکتبر ۱۹۲۱ نوشته می‌توان استنباط نمود.۸
عبدالبهاء در پاسخ نامۀ پروفسور فورل چنین آغاز سخن کرده است:
«… ای شخص محترم مفتون حقیقت، نامۀ شما که ۲۸ جولای ۱۹۲۱ مورّخ بود رسید. مضامین خوشی داشت و دلیل بر آن بود که الحمد لله هنوز جوانی۹ و تحرّی حقیقت می‌نمایی. قوای فکریه شدید است و اکتشافات عقلیه پدید. نامه‌ای که به دکتور فیشر مرقوم نموده بودم۱۰ نسخ متعدّدۀ او منتشر است و جمیع می‌دانند که در سنۀ ۱۹۱۰ مرقوم گردیده و از این نامه گذشته نامه‌های متعدّده به این مضمون، قبل از حرب، مرقوم و در جریدۀ کلّیۀ سانفرانسیسکو۱۱ نیز اشاره‌ای به این مسائل گردیده. تاریخ آن جریده، مسلّم و معلوم و همچنین ستایش فلاسفۀ وسیع‌النظر در نطقی که در کلّیه داده شد درنهایت بلاغت؛ لهذا یک نسخه از آن جریده در جوف این مکتوب، ارسال می‌شود. تألیف آن جناب البتّه مفید است؛ لهذا اگر چنانچه مطبوع است از هر یک نسخه‌ای از برای ما ارسال دارید. …» در پایان این نامۀ مفصل تاریخ ۲۱ سپتامبر ۱۹۲۱ و محل نگارش آن حیفا ذکر شده است. بنابراین لوح پروفسور فورل دقیقاً ۶۷ روز پیش از درگذشت عبدالبهاء نوشته شده و از آخرین آثار مهم اوست که به یادگار مانده است.
این پاسخ همان موقع برای پروفسور فورل فرستاده نشد تا اینکه پس از درگذشت عبدالبهاء، شوقی ربّانی، جانشین وی در تاریخ ۲۷ فوریه ۱۹۲۲ به همراه نامه‌ای دیگر با امضای «نوۀ عبدالبهاء» اصل نامۀ عبدالبهاء را به همراه ترجمۀ آن به زبان انگلیسی برای پروفسور فورل فرستاد. پروفسور فورل در پاسخ این دو نامه، در تاریخ ۱۹ مارس ۱۹۲۲ دریافت پاسخ عبدالبهاء به نامه‌اش را اطّلاع داد. وی پس از دریافت پاسخ و مطالعۀ آن ایمان خود را به آیین بهائی اعلام نمود. پس‌ازآن بسیاری از دوستان و همفکران دانشمند و صلح‌دوست خود را نیز به پذیرش این آیین دعوت کرد.
پروفسور فورل بعداً در وصیت‌نامه‌اش هم که در سال ۱۹۲۱ نوشته است، ایمان خود را به آیین بهائی اعلام نموده است.۱۲ وی در یک دهۀ باقی‌مانده از زندگی‌اش کوشید تا جایی که برایش مقدور و شدنی است تعالیم آیین پیامبر ایرانی را به گوش دیگران برساند. او همچنین نوشت که در ۱۹۲۰ در شهر کارلسروهۀ آلمان با این آیین جدید ایرانی آشنا شده است و آن را دیانتی «حقیقی و کافل خیر و سعادت عالم انسانی بدون هیچ‌گونه اوهام و اصول تعبدی»۱۳ دانست که طبقۀ روحانی در آن وجود ندارد و «جمیع نفوس در ظلّ این دیانت در کرۀ خاک باهم به کمال محبّت و اتّحاد سلوک کنند و به یکدیگر اعتماد و اطمینان نمایند. من بهائی شده‌ام و از اعماق قلب مسألت می‌نمایم که این آیین در راه خیر و سعادت عالم انسانیت زنده و جاوید بماند و بر فلاح و نجاح بیفزاید.»۱۴
متن فارسی لوح فورل نخستین بار در ۱۸ آوریل ۱۹۲۲، یعنی حدود هفت ماه پس از نگارش آن، در ضمن مجموعه‌ای از دیگر نامه‌های عبدالبهاء با عنوان «مکاتیب عبدالبهاء، جلد سوم» (صص۴۹۱-۴۷۴) منتشر شد. در اوّل جولای همین سال هم با چند نامۀ دیگر وی به‌وسیلۀ فرج‌الله زکیّ‌الکردی در قاهره منتشر شد. ناشر در آغاز آن نوشته بود که این اثر را خود عبدالبهاء برایش فرستاده است تا چاپ و منتشر نماید. در همین سال ۱۹۲۲ ترجمۀ انگلیسی آن توسّط دکتر ضیاء بغدادی در نشریۀ «نجم باختر» (جلد ۱۳؛ شمارۀ ۸؛ نوامبر ۱۹۲۲؛ صص ۲۰۲-۱۹۵) منتشر شد. بعداً شوقی ربّانی در ۱۹۲۳ ترجمۀ دیگری از آن به زبان انگلیسی انجام داد که در سالنامۀ «عالم بهائی» منتشر شد. (جلد ۱۵؛ ۱۹۷۳-۱۹۶۸؛ صص ۴۳-۳۷). این اثر بعداً به زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی، سوئدی، مجاری و روسی ترجمه و منتشر شد. چاپ‌های دیگر آن را در مقدّمۀ وحید رأفتی بر کتاب «ملکوت وجود» اثر دکتر علی‌مراد داوودی ملاحظه نمایید.
برای مطالعۀ عمیق‌تر این اثر فلسفی می‌توانید از توضیحات دکتر علی‌مراد داوودی دربارۀ لوح پروفسور فورل در کتابی که به اهتمام دکتر وحید رأفتی تدوین شده است بهره‌مند شوید:
- داوودی، علی‌مراد؛ ملکوت وجود؛ به اهتمام وحید رأفتی؛ دارمشتات (آلمان): مؤسّسۀ چاپ و نشر کتاب عصر جدید؛ ۱۳۷۷ (۱۹۹۸ م.).
- مأخذ برای مطالعۀ لوح پروفسور فورل:
شاید این اثر هم برای شما جالب باشد:
معرّفی لوح «دو ندای فلاح و نجاح»
یادداشت‌ها
۱ – Auguste Forel
۲ – La Gracieuse
۳ – Morges
۴ – Yvorne
۵ – Marta
۶ – Artur Brauns
۷ – J. Esslemont
۸ – داوودی، علی‌مراد؛ ملکوت وجود؛ ص ۱۱ (مقدمه به قلم وحید رأفتی).
۹ – دربارۀ نسبت جوانی دادن به پروفسور فورل که آن موقع بیش از هفتادسال داشته به توضیحات وحید رأفتی در مقدّمۀ «ملکوت وجود» (صص ۱۲-۱۰) نگاه کنید.
۱۰ – اشاره به این نامه در پاسخ مطلبی است که پروفسور فورل در نامۀ خود نوشته بوده و از پیش‌بینی وقوع جنگ جهانی اوّل از طرف عبدالبهاء در سال ۱۹۱۰ تعجّب کرده بوده است. (ملکوت وجود؛ صص ۱۶-۱۳)
۱۱ – Daily Palo Alto Times (دوشنبه ۱۴ اکتبر ۱۹۱۲؛ ص ۷) همچنین هفته‌نامۀ The Palo Alton (سال دهم؛ شمارۀ ۴۳؛ جمعه اوّل نوامبر ۱۹۱۲)
۱۲ – داوودی، علی‌مراد؛ ملکوت وجود؛ ص ۲۱ (مقدمه به قلم وحید رأفتی).
۱۳ – فیضی، محمدعلی؛ حیات حضرت عبدالبهاء؛ ص ۳۲۳.
۱۴ – همان؛ ص ۳۲۴.
.دنکیم لاسرا و یسررب ار نآ یدوز هب ام میت .تسا هدش لاسرا امش هاگدید