عبدالبهاء انسان را تافتهای بافته از تار طبیعت و پود تربیت میداند. از دیدگاه عبدالبهاء انسان، موجودی است آمیخته از سه جنبۀ مادّی، عقلانی و روحانی؛ پس تربیت او را هم در این سه زمینه لازم میبیند. تربیت روحانی را مقدّم بر تربیت عقلانی و علمی انسان میداند.
